Les français intéressés par le microphone de Marzi, le 17 juillet 1914.
Note positive de Mr Moreau, après un test de Marzi à Paris. Selon lui le micro de Marzi pourrait être meilleur que celui de la C.G.R. C’est avec ce micro que le fameux 1er concert radiophonique a été diffusé à Bruxelles le 28 mars 1914, et a été écouté à la tour Eiffel.
Note du 17 juillet 1914 sur le microphone de Marzi.
Note dactylographiée sur le microphone de Marzi (texte de Mr Moreau du 17 juillet 1914.
Le 17 juillet 1914, sur la demande de Mr Marzi de passage à Paris, je me suis rendu seul, aucun autre membre de la Commission Centrale de T.S.F. n’étant libre, aux ateliers de la C.G.R. rue des Plantes où fonctionnait un microphone Marzi.
Cet appareil, conforme au type décrit dans le n° de Février 1914 de la revue de TSF, fonctionnait sur arc Colin-Jeance. Il était monté en direct dans l’antenne. Un seul arc était employé et l’intensité dans l’antenne était d’environ 2 ampères. Je n’ai pu écouter les transmissions que dans le voisinage de l’appareil émetteur, sur un ondemètre monté en récepteur. Différentes transmissions ont été faites, soit avec le microphone Marzi en direct dans l’antenne, soit avev les microphones C.G.R. montés en circuit dérivé. Avec le dispositif Marzi la voix était plus forte et aussi distincte qu’avec le montage ordinaire C.G.R. .Le fonctionnement général était très bon (l’arc était parfaitement réglé et ne donnait presque pas de crachements).
Pour éviter la production d’étincelles dans son microphone Mr Marzi le shunte par une résistance élevée. D’après lui son appareil pourrait supporter jusqu’à 2,5 amp. en oscillations entretenues. Sur l’arc Moretti (oscillations amorties) il supporterait un peu plus.
Si l’on voulait utiliser les microphones Marzi avec 3 arcs Colin-Jeance en série (6 à 7 ampères dans l’antenne) il serait utile d’en monter plusieurs associés ensemble afin de pouvoir les laisser en direct dans l’antenne. La très faible résistance de ces microphones ne permet pas en effet de les monter en circuit dérivé.
Mr Marzi qui retourne en Italie laisse un de ses appareils à la C.G.R. Il serait intéressant d’en suivre les essais et en particulier de s’assurer si à distance l’augmentation d’intensité de la voix par rapport aux microphones C.G.R. est aussi sensible.
D’après Mr Marzi son appareil fonctionnerait bien avec l’arc Moretti, surtout si on emploie plusieurs arcs dérivés les uns sur les autres suivant le montage Galletti.
En résumé le microphone Marzi constitue un type d’appareil intéressant qui à première vue paraît susceptible de donner peut-être de meilleurs résultats que les microphones déjà essayés par la marine pour la téléphonie sans fil.
Le 17 juillet 1914
(signé) Moreau.
Une deuxième source des tests de Marzi en France.
Domenico Eugenio Ravalico, Radiotelefonia-Lattes, Sistema radiotelefonico a ricambio automatico dei granuli di carbone nel sistema G.B. Marzi, pp 124-129, 1920.
Une bonne nouvelle : Ce Mr Ravalico était présent aux tests effectués au C.G.R. à Paris.
Dans les pages 124-129 de son petit livre il en donne un récit très intéressant. En cliquant sur “Ravalico” vous trouverez le texte complet en italien.
Ici-bas, Je vous en présente la traduction, faite par un collègue du musée de la radio à Olen (Belgique), l’ingénieur Willy De Keyser. Une traduction française n’est pas encore disponible.
Traduction néerlandaise du texte de Mr Ravalico, par Willy De Keyser.
Art.30 van D.Ravalico uit Radiotechnica : “het Marzi systeem voor automatische vervanging van koolkorrels in de microfoon.
(Vertaling uit het Italiaans door ing. W. De Keyser)
Het grootste nadeel van het systeem Jeance – Colin is dit, dat de koolkorrels in de microfoon zeer vlug opwarmen onder invloed van de HF stroom die gemoduleerd wordt.
Dit nadeel wordt weggewerkt door de microfoonopstelling van G.B. Marzi (zie fig. 46). Dit systeem voorziet in een continue automatische vervanging van de koolkorrels in de microfoon. Ing. Rappis, assistent van Marzi tijdens zijn experimenten te Parijs met dit systeem, uitgevoerd in juli 1914, geeft de volgende bijzonderheden: bij de proeven kort geleden uitgevoerd, gebruikte Marzi een hydraulische vonkenbrug, analoog aan het systeem Moretti. Dit laatste systeem is echter luidruchtig en levert een wisselende intensiteit aan HF stroom. Het is aldus niet geschikt om audiomodulatie toe te passen in de opstelling van Marzi. Ook biedt het geen voordelen, uitgenomen dat het een relatief hoge HT stroom (3 à 4 amp.) kan verdragen zonder defect te raken of zijn goed functioneren te beïnvloeden.
Te Parijs echter, bij deze proefnemingen (Marzi), werd de opstelling gevoed door dezelfde generator als bij de opstelling van Colin en Jeance bij hun beroemde proefnemingen met de draadloze telefonie, die in diverse kranten werd beschreven. Een grote bewondering werd opgewekt vanwege de uitzonderlijke verstaanbaarheid tijdens het overzenden van de Franse taal, één der moeilijkste om telefonisch over te brengen. Op deze wijze werd het mogelijk een directe vergelijking te maken met het systeem Colin – Jeance en de opstelling van G.B. Marzi. De generator is een vonkenboog van Poulsen die is aangepast door bovenvermelde personen (zie vorig artikel), en is verbonden met een tamelijk accurate regelkring waardoor een absoluut constante oscillatorstroom op de antenne terecht komt, en dit op zulkdanige wijze dat op de ontvangsttelefoon geen storende geluiden weergegeven worden. Men begrijpt nu dat met deze generator de minste nuance in het geluid kan weergegeven worden, ook omdat men over een aangepaste microfoon beschikt.
De heren Colin en Jeance hadden de beschikking over een continue en stille oscillatorstroom om hun draadloze telefonie-experiment uit te voeren. Zij hadden echter slechts de beschikking over een gewone microfoon die in het beste geval kon weerstaan aan een oscillatorstroom van 0,5 amp. Zij zouden deze dus niet opnemen in het antenne – aarde circuit. Na verschillende proeven konden zij dit probleem oplossen door in een afgeleid circuit 19 microfoons in serie op te nemen met een transformator antenne – aarde. Hierdoor werd een deel van de HF stroom afgeleid naar de aarde, stroom die normaal naar de antenne zou gevloeid zijn. Men begrijpt dat, indien men de constanten in verschillende kringen wijzigt, men ook het potentiaal op de antenne kan wijzigen en hierdoor ook de werkingscondities van de microfoons en hun invloed op de stroom naar de antenne. Om het maximale effect op de golven te krijgen is het noodzakelijk om over een tamelijk nauwkeurig regelsysteem te beschikken, dit is zeer moeilijk te verwezenlijken zij het niet naar veelvuldige, lange proefnemingen. Bovendien is het, om met dit systeem te kunnen werken, noodzakelijk om over twee groepen van 19 microfoons te beschikken. Men kan dan tijdens het gebruik omschakelen, dit om te beletten, wanneer men één groep te lang gebruikt, deze te warm zou worden en zou riskeren te verbranden!
Indien men echter het systeem Marzi gebruikt in de antenne – aarde kring heeft men de volgende voordelen :
1 men voorkomt frequente lastige regelingen
2 men voorkomt de uitwisseling van de microfoon groepen
3 men kan het aantal microfoons beperken tot slechts één
4 men kan de microfoon opnemen in de hoofdstroomkring met versterkte
uitzending als gevolg.
De ontvangst vond eerst plaats in de omgeving, op enkele kilometers, en men noteerde een goede verstaanbaarheid in beide systemen, maar ook een veel sterker signaal voor het systeem van G.B. Marzi. De uitzending gebeurde van op het “Station RT” van de alg. Radio- technische onderneming, gevestigd in Rue des Plantes 60, en deze werd door mij beluisterd in het gebouw van “Etablissement Central du Matériel de la Télégraphie Militaire” gevestigd Boulevard Latour – Maubourg 51 bis. (aangrenzend aan “Les Invalides”).
Ik had voordien in Italië de noodzaak gehoord om de ontvangst van de Marzi signalen, uitgezonden vanop zijn bedrijf te Cornigliano Ligure, te versterken met het Brown-systeem. Hij maakte gebruik van de Morettiboog, doch te Parijs echter met het gebruik van de Poulsen-boog was deze versterking bij ontvangst overbodig en werd deze achterwege gelaten.
In een tweede stap werd het ontvangststation op 40 kilometer afstand geplaatst in de nabijheid van Melun. Ik was echter niet in de mogelijkheid om me naar deze ontvangstplaats te begeven, maar op onze vraag werden de rapporten van radiotelefonische ontvangst telegrafisch doorgestuurd. Hieruit kon men afleiden dat de stem krachtig en duidelijk genoeg doorkwam met het systeem Marzi, maar daarentegen met het systeem Colin – Jeance het zeer moeilijk te ontvangen was. De gebruikte energie was voor beide systemen gelijk nl ca. 400 watt.
De zendantenne van 50m werd op 50m hoogte opgesteld. Deze van de ontvanger was van het paraplu type en had een hoogte van 20m. Deze maakte deel uit van een mobiel veldstation.
Voor de rest, om nogmaals de superioriteit van het systeem Marzi te onderstrepen, was er de uitzonderlijke belangstelling van het Ministerie van oorlog en de Marine en de felicitaties die hij mocht in ontvangst nemen, in mijn bijzijn, van verschillende belangrijke personen.
Het is noodzakelijk om aan te geven dat de microfoon van Marzi een stroom van meer dan 3 à 4 ampère niet zonder problemen kan verwerken, dit is de hoge intensiteit van de uitzendende vonkenboog. Ondanks dit heeft de heer Marzi met zijn microfoon een constant en radiotelefonische uitzending tot stand gebracht van Brussel naar Doornik.
Een radioamateur bericht hierover in de “ Courrier de l’Escaut” : Wij waren in staat de gezangen en een solo fluit te horen met het begeleidende orkest, de Brabançonne en de Marseillaise, spijtig van de storende kuststations, dat we deze niet langer konden beluisteren.
Vervolgens werd bij een officiële proefneming een gelijkaardig concert door G.B. Marzi radiotelefonisch overgebracht over een nog grotere afstand, om correct te zijn tussen het station RT te Laken en de Eiffeltoren Parijs. Een gewone stem zou deze afstand op geen enkele manier kunnen overbruggen …
Het grote eerste concert werd officieel vanuit Brussel uitgezonden op 28 maart 1914, en ook reeds ontvangen op de Eiffeltoren.
Un troisième texte concernant des tests de Marzi en France se trouve dans la revue belge “Radio”, du 15 juillet 1914.
On y parle du lundi 28 (probablement en 1914). Le problème, c’est qu’il n’y a pas eu de “lundi 28” en juillet 1914. Les “lundi 28” se trouvaient en septembre et en décembre. Mais il se pourrait que ce ne fut pas un lundi ni un 28. Une corroboration serait intéressante.
