De sterkstroommicrofoon van Marzi, genoemd “de koffiemolen”.
Le micro de puissance de Marzi, appelé “le moulin à café”.

De “koffiemolen” van Marzi in een van de gebruikte versies tijdens de testen voor radio-omroep (dit woord was nog niet gekend) in Laken, begin 1914.
Le “moulin à café” de Marzi dans une des versions emplouées pendant les tests pour la radiodiffusion (ce mot n’étant pas encore connu) à Laeken, début 1914.

Een laatste vorm van de “koffiemolen”, vermoedelijk gebruikt tijdens de radioconcerten van Laken op 28 maart 1914 en later. De werking hiervan vindt u uitvoerig in Hallo, hallo, hier radio Laken…“, p 126 en verder.
Beide exemplaren werden opgesteld in de sterkstroomleiding naar de antenne. Zij konden de sterke stroom verwerken, aanwezig in die antenneleiding. Met het eerste exemplaar werd de zendstroom gemoduleerd door stemgeluid of muziek voor de hoorn. Bij het tweede exemplaar was dit ook mogelijk, doch het kon ook bediend worden door een kleinere (en ook zwakkere) handmicrofoon.

Une dernière forme du “moulin à café”, probablement utilisée lors des concerts radiophoniques à Laeken le 28 mars 1914 et plus tard. Vous trouverez des informations détaillées sur son fonctionnement dans “Hallo, hallo, hier, hier radio Laken … “, p. 126 et plus loin.
Les deux exemplaires ont été installés dans la ligne haute tension de l’antenne. Ils ont pu traiter le fort courant, présent dans ce circuit. Avec la première copie, le courant d’émission était modulé par la voix ou la musique du haut-parleur. Avec le second, cela était possible aussi, mais la modulation pouvait également passer d’abord par un microphone portatif plus petit (et aussi plus faible).